Rak piersi to najczęściej spotykany nowotwór złośliwy u kobiet.
Od ponad 35 lat w Polsce systematycznie rośnie liczba zachorowań. Ryzyko zachorowania wzrasta wraz z wiekiem, oraz jest większe u kobiet, u których stwierdzono występowanie tej postaci nowotworu w rodzinie.

Leczeniem raka piersi zajmują się specjaliści onkolodzy i ginekolodzy, ale niemal zawsze potrzebne jest leczenie uzupełniające, w tym rehabilitacja.

Kobiety objęte leczeniem raka sutka są narażone na upośledzenie sprawności fizycznej głównie w obrębie klatki piersiowej oraz obręczy barkowej, dlatego rehabilitacja jest tak ważnym elementem terapii onkologicznej.

Do niekorzystnych, upośledzających sprawność fizyczną następstw leczenia raka sutka zalicza się m.in.: ubytek sutka, ograniczenie ruchomości w stawach obręczy barkowej, zmniejszenie siły mięśniowej obręczy barkowej i kończyny oraz obrzęk limfatyczny po stronie operowanej.

Dochodzą do tego zaburzenia statyki tułowia wywołane przez brak zrównoważenia jego symetrycznych części, co może powodować zaburzenia postawy ciała, takie jak nawykowe unoszenie barku, odstawanie łopatek czy skrzywienie kręgosłupa. Mogą się również pojawić zrosty związane z bliznami po radioterapii czy cięciu, a w konsekwencji przykurcze mięśniowe.

Korzystając z rehabilitacji można osiągnąć sukces terapeutyczny odczuwalny w poprawie ruchomości kończyny, redukcji obrzęków i lepszego samopoczucia.